“Emakumeok gerran bizi gara” da, agian, Fatimaren esaldirik adierazgarriena; 1829ko Córdobako La Andaluza pulperiaren jabe ausart eta tematiarena. Herrialdea guda zibil odoltsu batean murgilduta dago, unitarioen eta federalen artean zatituta. Gizonek fronteko borrokara alde egin behar izan dute. General Bustosen —kargugabetutako gobernadore federalaren— alabagai den heinean, Fatimak badaki bere eta bere herriaren orduak kontatuta daudela. Ilunpetatik, beste emakume batzuekin batera, unitarioen armadaren aurkako erresistentzia antolatzen du, eta bitartean babes bila dabil gobernadore berriarengana, General Pazengana. Maite arriskutsu bat garai nahasi eta oldarkorretan.